Tarihlendirme nedir?

Tarihlendirme: Arkeolojik bulguların tarihlendirilmesinde uygulanan yöntemler: Radyoaktif Karbon Yöntemi (C 14): Radyo Karbon yönteminin temelleri Libby tarafından 1946 yılında atılmıştır.

Bu tarihten itibaren en geçerli ve en yaygın tarihlendirme yöntemi olarak kullanılmaktadır.

Daha çok tarih öncesi çağların tarihlendirmesinde tercih edilir.

Tüm organik maddelerde bulunan radyoaktif karbon, madde canlılığını kaybettikten sonra belirli bir tempoda azalmaktadır. Bu azalmanın yıllara göre oranı bize organik maddenin yaşını vennektedir. Organik maddelerin ömürleriin yarısı boyunca yılda 5568 Karbon kaybettikleri anlaşılmıştır.

Potasyum Argon Yöntemi: (AL4):Radyoaktif olan bir maddenin (Potasyum), radyoaktif olmayan Argon 40 gazına dönüşmesi ile tarihlendirme yöntemi. Özellikle jeolojik tabakalardaki fosil kalıntılarının tarihlendirilmesinde uygulanmaktadır.

Termolüminesans Yöntemi: Seramik, cam ve taş gibi kristal yapıda olan maddelerin içindeki enerji birikimleri ısıtıldıklarında ışık olarak çıkmaktadır.

İncelenecek madde 100 C° den itibaren ısıtılır. Bunu takiben radyasyon verilir.

Verilen doz, yıllık doza bölünmek suretiyle maddenin yaşı saptanır.

Stil Kritiği: Eserlerin tarihlenmesinde stil kritiği olarak isimlendirilen inceleme yöntemi de önemlidir. Eserlerin taşıdıkları özelliklerin tüm ayrıntılarıyla birlikte araştırılması ve bunların diğer eserlerde görülenler ile kıyaslanarak ortak olan ve olmayan noktaları saptama ve bunları sanat açısından zaman içinde değerlendirme şeklindeki tüm çalışmalara stil bitiği denmektedir.